svona er það..

Vá hvað lífið getur verið hrikalega ósanngjarnt stundum. Elskuleg amma mín, alnafna, þurfti að kveðja þennan heim, að mínu mati allt allt of snemma, föstudaginn 23. maí. Ég hefði viljað fá að kveðja hana almennilega en svona er lífið. 

Lögðum af stað til íslands á mánudeginum, upp úr 11, áttum flug héðan úr Sønderborg  til Køben og svo áttum við flug  frá Køben til Keflavíkur  um hálf 9. Langur dagur fram undan. Náðum aðeins að stoppa í  Køben og fá okkur að borða og  kíktum í nokkrar búðir til að láta tímann líða.  Flugið heim var langt,  biðum út í flugvélinni í rúma klukkustund áður en við máttum taka á loft.  En komumst loksins "heim" og eyddum 10 dögum á íslandi.

Ákváðum svo á bakaleiðinni að við myndum taka lest frá Køben til Sønderborg, sem er svona eiginlega í sitthvorum endanum á Danmörku og höfum það bara þannig að það verður bara flogið hér eftir. Komum svo heim kl 6 aðfaranótt fimmtudagsins, eftir tæplega 6 tíma lestarferð!!! Og þá sá ég að ég hefði fengið atvinnuviðtal á miðvikudeginum, svo var auðvitað Danmarks Fødselsdag á fimmtudaginn þannig að það var allt lokað og auðvitað ákveður fólk að taka sér langa helgi þannig að ég náði ekki inn á föstudeginum.

Annars er lítið fréttnæmt að gerast hérna, bara allt að detta í sömu rútínu og venjulega. En Ingi fer í stórtæka atvinnuleit á mánudaginn þar sem að við erum bæði farin að tala dönsku, meira að segja í síma (sem er hræðilega erfitt, því fólk talar fáránlega hérna)...